Gekkenwerk?

Sommige mensen vragen zich af waarom ik, in hun ogen, zoveel geld uitgeef aan iets wat er niet erg waardevol uit ziet.

achtergrondjes 1e model

Zo kocht ik deze week vier achtergrondjes voor baretemblemen. Op het eerste gezicht gewoon vier stukjes stof. Nog een beetje verkleurd en vies ook……

Maar ik, ik ben er blij mee. Voor de vier stukjes stof betaalde ik 36 euro. Dat is negen euro per lapje! Daar kun je heel wat vierkante meters nieuwe, schone stof voor kopen bij de stoffenwinkel

In mijn verzameling heb ik een embleem van het Korps Verplegingstroepen. Het is het eerste model uit 1946. Daar had ik geen achtergrondje bij. Uiteraard had ik een achtergrondje kunnen gebruiken van de intendancetroepen, uit een veel latere periode. Die heeft dezelde kleur. Maar die is van vilt gemaakt en niet van geweven katoen.

Hiernaast het resultaat: een compleet baretembleem 1e model, met bijbehorend achtergrondje.

Ik vind het een prachtig gezicht.

En die ander drie achtergrondjes…… Daar zoek ik wel de bijbehorende baretemblemen bij.

delen is vermenigvuldigen

Het lijkt een beetje een tegenstelling, maar ik zal uitleggen wat ik hier mee bedoel.

Op fora valt veel informatie te vinden. Voor mij is www.nederlandsemilitaria.com  het belangrijkste forum. Op dit forum delen de leden veel informatie.

Het leuke hiervan is dat je af en toe tot hele verrassende ontdekkingen komt. Zo dacht ik altijd dat de alles rond de Koninklijke Marine niet zo interessant was. Maar als ik discussies zie losbarsten over brevetemblemen of emblemen van de Militaire Luchtvaart Dienst dan denk ik “goh daar zit toch ook veel in”. Niet dat ik nu in eens Marine-emblemen ga verzamelen, maar het lezen is erg leuk. 

Maar zo’n forum is meestal het initiatief van één iemand. Of hooguit een paar mensen. En die mensen doen dat uit hobby. Ze verdienen er niets mee. Of toch wel?

Want op zo’n forum wordt heel veel informatie gedeeld. En niet alleen halfbakken meningen, maar ook goed gefundeerde en gedocumenteerde antwoorden. Er worden stellingen geponeerd, vragen gesteld en ook beantwoord.

Dus hulde aan al die mensen die een forum gestart zijn en daarmee een hele grote groep (verzamelaars) de mogelijkheid geven hun kennisniveau te verhogen.

uitdagingen van een verzamelaar

Verzamelaars hebben vaak aan drie dingen een gebrek. Dat zijn, in willkeurige volgorde: geld, tijd en ruimte.

Geld

Verzamelaars zijn hebberige mensen. Dat betekent dat ze vaak nog meer willen hebben, dan ze al hebben; iets toevoegen aan de collectie. En als je dan al een tijdje verzamelt, dan kom je nog maar zelden leuke dingen tegen, voor een paar centen. Je moet steeds dieper in de buidel tasten om je verzameling uit te breiden.

Tijd

Als je bezig bent met je verzameling, raak je alle benul van tijd kwijt. Omdat je nooit “eventjes” met je  colectie bezig bent, krijg je commentaar van je omgeving. Die wil immers ook wel eens een beetje aandacht.

Ruimte

Of je nou uniformen, oldtimers , postzegels of sigarenbandjes verzamelt, ruimtegebrek is er bijna altijd. De meesten kunen zich nog wat voorstellen bij ruimtegebrek als je oldtimers (1:1) verzamelt, maar hoe zit dat bij bijvoorbeeld postzegels?

Ook postzegels moeten mooi, overzichtelijk in albums opgeborgen worden. Verder heb je natuurlijk ook je catalogie, je dubbele zegels en alle andere randzaken. dat moet allemaal een plaats hebben.

Al deze uitdagingen heb je ook bij het verzamelen van militaria. Binnenkort zal ik hier nog eens een stukje tekst wijden aan mogelijke oplossingen.

 

 

vakantie

Je gaat op vakantie om te ontspannen. Maar voor een bepaald soort mensen neemt de spanning toe. Een prettige spanning welliswaar, maar toch. Wat je ook verzamelt, in een nieuwe omgeving is er altijd kans op een nieuwe aanwinst.
Afgelopen vakantie waren we in Zeeland. Twee jaar eerder waren we daar ook. Toen kocht ik in een winkeltje, ergens achteraf, een mooi uniform. Het hing te koop als een jasje van een lakei. Maar ik wist wel beter……

Dit is dus geen jas van een lakei

Nu hangt het in mijn museum als het ceremonieel tenue van een muzikant van de Garde Fuseliers Prinses Irene!

Dus ook dit jaar weer naar dat winkeltje. Wie weet, wat er nu te vinden is. Helaas, gesloten op de dag dat is er ben. Maar dat geeft niks, ik ga er gewoon later nog een keer naar toe.  Maar hoe ik ook keek toen ik er weer was, er was niets van mijn gading.

En week later ben ik naar de plaatselijke rommelmarkt geweest. Met een fantastisch resultaat: 3 baretemblemen, een petembleem van de Koninklijke Marechaussee (KMar), een baret uit 1967 (gratis) en een witte binnenhelm van de KMar.

Een van de baretemblemen is van het infanterieregiment Oranje Gelderland. Deze uitvoering van het embleem is gemaakt van aluminium. Speciaal geslagen voor de hoed die het 6e infanteriebataljon droeg in de periode tussen 1960 en 1962 op (voormalig) Nederlands Nieuw Guinea. In die tijd werden de baretemblemen vooral van koper geslagen. Maar in de vochtige, tropische omgeving zouden de koperen emblemen snel groen uitslaan.  Dus ik had voor 1 euro weer heel bijzonder embleem.

Soms hoef je dus je dus niet zover te reizen om leuke nieuwe items aan je verzameling toe te voegen.

klein leed

Als verzamelaar doe je je uiterste best om je verzameling zo mooi mogelijk voor het voetlicht te brengen. Om dat te bereiken is een vitrinekast een goede oplossing.
Op Marktplaats worden ze in alle soorten en maten aangeboden.

Om toch een beetje eenheid van stijl vast te houden was ik op zoek naar een zwarte vitrine met twee glasdeuren. Verder mag het natuurlijk niet te veel kosten. Zo heb ik ooit twee van deze kasten in Waalwijk (!) opgehaald. Nu werd er één aangeboden in Apeldoorn. Deze heb ik voor een mooie prijs kunnen overnemen.

Uit ervaring weet ik dat zo’n kast net achterin de auto past. Dus heb ik een afspraak gemaakt om de kast, na mijn werk, op te halen. Voorzichtig, met hulp van de verkoper, de kast achterin de auto geschoven. Inderdaad, het paste precies. De hele rit naar huis voorzichtig gereden, bochtjes voorzichtig genomen en zelfs met lage snelheid over de spoorwegovergang gereden.

Thuis aangekomen de achterklep open en de kast voorzichtig uit de auto geschoven. Maar toen ik de kast op een karretje wilde zetten bleek de onderkant van dat kast niet vast te zitten. Met veel kunst-en-vliegwerk wist ik het grootste deel op te vangen. Maar helaas niet alles. Één zijruit en één deurtje vielen op de grond.

Van het deurtje was een stuk afgebroken. De zijruit lag in honderd stukken op de parkeerplaats.

Binnenkort maar een keer naar de schilder om een nieuw stuk glas voor de zijkant te bestellen. Zo wordt het toch nog een dure kast.

En nou maar hopen dat scherven geluk brengen…………

Jubileumtentoonstelling geopend

Op 29 juni was het zover. Alle voorbereidingen waren getroffen. De catering geregeld, de tentoonstelling ingericht en de toezegging dat de Inspecteur Generaal van de Krijgsmacht (IGK) de tentoonstelling zou komen openen, was ook binnen.

Na alle weeralarmen op dinsdag leek het woensdag wat rustiger. De grote vraag blijft natuurlijk altijd of de genodigden op komen dagen.  Om 19.00 uur bleek de opkomt erg goed.

 

openingstoespraak IGK

Na toespraken door de directeur van het Vestingmuseum en de voorzitter van de jubilerende vereniging Mars et Historia was het woord aan de IGK. In zijn toespraak memoreerde hij een anekdote:

Het zou niet lang meer duren voordat de kornet jarig zou zijn. De vraag voor zijn mannen was: wat kopen we voor hem. Een boek leek overbodig, de kornet had immers al een boek. De verloofde van de kornet had een goed idee: een puzzel.  Na zijn verjaardagsfeest hebben ze de kornet 8 maanden niet gezien. De mannen begonnen zich zorgen te maken. Uiteindelijk verscheen hij weer op de kazerne. Een van de huzaren raapte alle moed bij elkaar en vroeg de kornet of ze hem beledigd hadden met de puzzel. “Waarom?”vroeg de kornet. “Omdat u zo lang weg gebleven bent”antwoordde de huzaar. De kornet: “Lang weg gebleven? Ik was maar 8 maanden weg en op de puzzel stond tot vier jaar” .

kanonschot

Na deze anekdote verrichtte de cavaleriegeneraal een zuivere artilleriehandeling.

Met een kanonschot was de tentoonstelling geopend. De genodigden konden daarna aan het buffet en de tentoonstelling bezoeken.

 

Ik nodig u ook van harte uit, een bezoek te brengen aan het Vestigmuseum in Naarden en daar de tentoonstelling te bekijken.

Jubileumtentoonstelling

De vereniging voor militaire historie, Mars et Historia, viert dit jaar haar 45 jarig jubileum. Dat doet ze met een een tentoonstelling in het Vestingmuseum in Naarden. Een aantal leden laat hier een klein deel zien van hun beleving van de militaire geschiedenis. De tentoonstelling wordt officieel op 29 juni geopend is daarna nog zo’n drie maanden te zien.

 

een deel van mijn bijdrage

Afgelopen weekend was de mogelijkheid de bijdragen aan de tentoonstelling in te leveren. Als lid van de jubileumcommissie was ik zaterdag in Naarden aanwezig  om de materialen voor de expositie in te nemen.

Omdat er toch nog flink wat wachttijd tussen zat, heb ik samen met de conservator het museum doorgelopen. Het Vestingmuseum is zeker de moeite waard om eens te bezoeken.

Als slagroom op de taart, mocht ik een deel van de collectie in het depot bezichtigen. Wat mij vaker opvalt als ik in depots ben, is dat er nog zoveel moois is, dat niet tentoongesteld wordt.  Maar zo blijven er wel redenen om het museum in kwestie steeds opnieuw te bezoeken.

nep, namaak en vals

Marktplaats is de plek waar veel militaria (en nog veeeeel meer andere zaken) van eigenaar veranderen.

Ik heb ook vaak leuke dingen via Marktplaats weten te bemachtigen. Maar er zijn ook veel items die niet helemaal zijn, wat de verkoper doet voorkomen. In de volksmond heet dat nep, namaak, vals.

Maar dat er mensen zijn, die die de moeite nemen om de naslagwerken (KPU-gids) na te maken en daar hun eigen (namaak)emblemen in te vermelden verbaast me. Dat je daar de tijd voor hebt………..

Maar er is een redder in nood. Onder het pseudoniem Verzamelaar, met woonplaats Imitatie, Buitenland, waarschuwt deze “Robin Hood” voor alle naslagen, falsificaties en nepaanbiedingen.

Natuurlijk erg nobel, maar verzamelaars zijn hebberige mensen. Veel van hen nemen niet de moeite zich te verdiepen in hoe emblemen geproduceerd worden, laat staan dat ze daar goede naslagwerken over aanschaffen.

En zo houdt je de markt van namaakrotzooi zelf in stand.

Dus een oproep aan alle verzamelaars (en niet alleen die van militaria): Als een aanbieding te mooi lijkt om waar te zijn, dan is dat vaak ook zo.

tot zover….

Zo….. de kop is er af.

Mijn eerste blog is een feit.

Op deze plek wil ik jullie berichten over welke dingen ik tegenkom in het wereldje van verzamelaars van militaria. Ook zal ik de laatste aanwinsten of miskopen tonen.

Ik hoor wel wat jullie er van vinden

 

groeten Henk